Ik heb ook ooit een kanarie jong groot gebracht met de hand, 1 week oud, daarna zat hij vaak op mijn schouder, kwam mee eten uit mijn bord en "poetste" na het eten mijn tanden, vond hij ontzettend interessant om tussen mijn tanden naar etensrestjes te zoeken, kende het fluittoontje om een koekje te komen halen en was vrij sociaal, maar echt tam zoals een parkietje of papegaai werd hij toch niet, hij was wel van niets bang, ook niet van de honden
dit is hem fataal geworden, bij een van zijn strooptochten op het tapijt (vond hij héééérlijk) heeft een van mijn honden, in een onbewaakt ogenblik hem te grazen genomen......, groot was mijn verdriet, mijn Pieterke was niet meer, het was een leuke ervaring, en als je geen andere vogels hebt, kan een kanarie best gezellig zijn, die van mij kon een serenade ten beste geven op de hoek van mijn schouder......tot mijn oren ervan tuitten
het was een héél leuke ervaring en ik zal het zéker terug doen, de dag dat ik geen krombekken meer mag houden.